اَنولي‌ها يكي از طوايف قدیمي ساكن دامنه‌هاي جنوب تركمنستان هستند كه آداب و رسوم، سنتها و عادات قديمي خود را حفظ نموده‌اند و در دوران اخيرتحولات عميق و همه جانبه فرهنگي را از سرگذراند‌ه‌اند. يكي از عرصه‌ها‌ي تحول جشن عروسي است. جشن عروسي (گلين توي) يكي از جشنهاي بسيار قديمي است كه با شادي و پايكوبي زياد همراه است و خاطره‌اي فراموش نشدني از خود بر جاي ميگذارد. ازدواج و تشكيل خانه و خانواده‌اي مستقل يكي از اصول پايه‌هاي اصلي دين مبين اسلام است و از اهميت زيادي برخوردار مي‌باشد. نگارنده اين سطور از روستاهاي اَنو و مانيش در دامنه هاي كوپت داغ بازديد نموده و اطلاعات جديدي را در خصوص مردم‌شناسي (اتنولوژي) طايفه اَنولي گرد آوري نموده است. يكي از ويژگي‌هاي اصلي جشن ازدواج طايفه اَنولي‌ها رسم نامزدي (آداقلاما) است كه معمولاً پس از 12 سالگي پسر و دختر جاري مي شود. محقق برجسته تركمنستان ن. بايرام صحتف در اثر خود به نام «لغت نامه‌مختصر اسلامي» چنين مي‌نويسد: «… اين رسم در ميان تركمنها نيز رواج داشته است. افراد ديگر اخلاقاً حق خواستگاري از دختر داراي نامزد را نداشته‌اند.» به پيروي از اين رسم دختر و يا پسر جوان بايد با نامزد خود ازدواج مي‌كرد. اَنولي‌ها به گردن دختري كه نامزد داشت سكه‌ي نقره و يا رشته نخ معروف به «آلاجا» مي‌آويختند. همچنين خانواده‌هايي كه مايل به برقراري پيوند خويشاوندي بودند با بردن «قاتلاما» و «چِلپِك» (نام دو نوع نان سنتي خانگي تركمني - مترجم) رفت و آمد را آغاز مي كردند. آكادميسين آ.جيكيف تأكيد مي كند كه پختن انواع نان شيريني اكرام كردن و مبادله آن يكي از رسوم قديمي تركمنها است. پختن انواع نان شيريني در جشنها به خصوص جشن عروسي در ميان هندوها نيز بسيار رايج است كه نويسنده سطور در جريان شركت در يك جشن عروسي در دهلي شاهد آن بود. اَنولي‌ها وقتي به خواستگاري مي رفتند قند و پارچه چيت به عنوان هديه مي بردند. اگر خانواده دختر راضي به وصلت باشند قند اهدا‌يي را گرفته و خود نيز به آن قند افزوده و بين نمايندگان دو طرف پخش مي‌كردند كه نشانه موافقت آنها با وصلت و آرزوي داشتن روابطي به شيريني قند بود. پس از اهداء بسته‌هاي قند و روسري بر سر عروس آينده انداخته و برگردنش رشته نخ «آلاجا» مي‌آويختند. خانواده داماد با خود نان شيريني مخصوصي بنام «پيشمه» هم مي‌آوردند. اگر خواستگاري پيش از فرا رسيدن نوروز انجام مي‌گرفت در روز عيد خانواده داماد حلوا و پلو پخته و با روسري و پارچه براي لباس به خانه عروس مي‌آورد. اين رسم را اَنولي‌ها «غنچه» مي‌ناميدند. خانواده‌ي عروس نيز در پاسخ با انواع غذاها از خانواده داماد پذيرايي مي‌كرد.
ادامه ی مطلب جالب تر است دیدن کنید
این پست برای کاربران است
شما باید اول عضو بشوید بعد مطالب رو ببینید
نظرات ارسال شده